COŚ NIEOGARNIONEGO... w skrócie: pierwsze dni na uczelni

Cześć. A już tak było pięknie. Zrobiłam się całkiem systematyczną dziewczyną (jeśli chodzi oczywiście o pisanie na blogu). Starałam się wrzucać notki regularnie i zawsze Was jakoś zaciekawić. Niestety zaczął się armagedon. Niestety stety. Ja tam się jakoś tym nie przejmuję. Lubię nowe przygody, a coś czuję, że ta będzie wspaniała. Podobno studiowanie to najpiękniejszy okres w życiu człowieku. Zobaczymy, zweryfikujemy...

Wczorajszy dzień był dosyć zwyczajny. Zwykłe spotkanie organizacyjne. Rozmowy z kim się da typu: ogarniasz cokolwiek? A grupy ćwiczeniowe, warsztatowe? A papiery podpisać? A indeks? A legitymacja? Zdecydowanie zbyt wielki chaos do ogarnięcia, ale podobno człowiek się do tego przyzwyczaja po jakimś czasie. Samotnie, na spokojnie wszystko sobie przetrawiłam i muszę przyznać, że z harmonogramu zajęć jestem bardzo zadowolona :)

Dzisiejsze zajęcia były odwołane do godziny 11:00 tak, aby nieogarnięci studenci mogli sobie spokojnie pozałatwiać wszystkie sprawy w dziekanacie. Nikt nie powiedział, że będzie łatwo. 44 minuty stania w kolejce. Wszystko da się znieść. Potem czas na kawę, żeby się trochę obudzić. Najlepiej w McDonald's z nowo poznanymi dziewczynami. I oczywiście pierwsze kupowanie jedzenia ze zniżką studencką. Szczerze, jeszcze się nie mogę przyzwyczaić. Później półtorej godziny wykładu z historii filozofii. Następnie miały być jakieś 3 godziny ćwiczeń. No ale cóż poradzić na to jeśli wykładowca nie wie, że ma wykład? Tak, więc trzy godziny przepadły, ale tylko na moją korzyść. Musiałam bardzo pilnie dostać się do domu. Dlaczego?

Na własną prośbę cierpię właśnie ogromne katusze po chirurgicznym usunięciu ósemki. Skoro już tylko jedna mi została, to jak to będzie na tych studiach z moją mądrością?? 

Miłego wieczoru :)

Bisou bisou :*

MS